و اما امام‌حسین که بود؟ امام حسین (ع) راه میانبر رسیدن به خداست نزدیکترین راه برای رسیدن بشر به سعادت اخروی است امام حسین (ع) چون همه زندگی خود را در راه خدا فدا کرد جاودانه شد و برای همیشه در تاریخ ماند و همواره نقش احیاکننده برای اسلام بوده و خواهد بود.
امام حسین (ع) مظهر بصیرت، شجاعت، مردانگی و مروت، است و هرکسی که می‌خواهد راه سعادت و سعادتمندی را طی کند بهترین راه و مسیر دستگاه ابی عبدالله است.
خروج اسلام از مسیر اصلی خود که پیامبر (ص) و امامین معصوم (ع) تا آن زمان زحمات زیادی برای بسط و گسترش آن متحمل شده بودند. به علت رواج افکار و اعمال نادرست حاکمانی همچون معاویه و یزید بود که بستر را برای نابود کردن اسلام فراهم می‌کردند در این میان تنها راه نجات اسلام اصیل محمدی ص قیام امام حسین (ع) بود این امام بزرگوار تنها دو راه برای نجات اسلام از ورطه نابودی پیش رو داشتند. راه اول تشکیل حکومت اسلامی و راه دوم شهادت سیدالشهداء (ع) بود که اثبات حقانیت دین اسلام را امکان‌پذیر می‌کرد، با این حال سیدالشهدا برای هر دو تصمیم آمادگی داشتند.
هرحرکتی و هر قیام و نهضتی دارای مبانی اساسی می‌باشد.
قیام امام حسین (ع) یک حرکت اصلاح طلبانه و آگاهانه برای حفظ دین اسلام و احیای سنت نبوی بود و در قالب امر به معروف و نهی از منکر انجام شد.
امام حسین (ع) به‌عنوان امام امت و راهنما و هادی امت وقتی دید اسلام از مسیر اصلی خودش که سال‌ها پیامبر و امام علی (ع) برای ایجاد و استمرارآن زحمت کشیده بودند به سمت انحرافات اساسی می‌رفت و لذا امام و یارانش با تبعیت از امر به معروف و نهی از منکر به قیام برخواستند چون که حاکمان اسلامی در عرصه قانون‌گذاری و اجرای قانون منبعث از دین سهم مهمی در سعادت و شقاوت جامعه دارند.
و به‌همین دلیل تمامی پیامبران با ستمگران در حال مبارزه بودند و لذا ابی‌عبدالله هم که وارث پیامبر بود در راستای رسالت انبیا و احساس مسئولیت اجتماعی که ایجاد حکومت دینی برای سعادت بشریت بود اقدام به حرکت اصلاحی نمود و در این راه جان خود و خانواده‌اش را فدای احیای اسلام کردند.
حادثه و واقعه بزرگ کربلا یکی از مهمترین تحولات در تاریخ سیاسی اجتماعی جهان می‌باشد که رمز بقای آن زنده بودن آن است و در قرن‌های مختلف همچون چراغ هدایتی بر ای همه حرکت‌های اصلاح طلبانه و ظلم ستیز در مناطق مختلف جهان بوده است.
و در واقع حرکت انبیا و امامان دارای دو ویژگی اساسی بود اول جهاد تبیین دین برای مردم و دوم بدست گرفتن قدرت اجرایی برای اجرای احکام و قوانین دین، که بدون داشتن برنامه و استراتژی و بدون قدرت اجرایی اجرای قوانین دین امکان‌پذیر نخواهد بود.
امام حسین (ع) وقتی دید قوانین دین اسلام نه تنها در جامعه اجرا نمی‌شود بلکه تمامی این قوانین را حاکمان جور و ستم به نام دین به انحرافات اساسی کشیده‌اند و لذا راهی جز قیام و برخواستن علیه این حکام به ظاهر دینی نمی‌ماند و امام با دعوت از مردم برای همراهی این قیام حرکت خود را در سال ۶۱ هجری آغاز می‌نماید.
ویژگی مهم حرکت ابی‌عبدالله الگوبرداری از قوانین دین مبین اسلام یعنی امر به معروف و نهی از منکر و حرکت برمدار رسالت انبیا طبق آموزه‌های قرآن کریم و دین اسلام می‌باشد.
حرکت امام حسین (ع) علاوه‌بر اینکه براساس تکلیف و وظیفه دینی امام بوده ماهیت دموکراتیک هم داشته است مردم زیادی از کوفه و سایر شهرها برای امام نامه نوشتند و از ایشان دعوت کردند و ایشان هم لبیک گفت و اما امان از بی‌وفایی مردم کوفه.
نکته مهم نهضت کربلا و رمز بقای واقعه عاشورا جاری بودن آن در طول تاریخ تا قیام مصلح جهانی مهدی موعود عج می‌باشد.
واما نگاه به نهضت کربلا از منظر حقوق بشر
اساساً حقوق بشر اساسی‌ترین و ابتدایی‌ترین حقوقی است که هر فرد به‌عنوان یک انسان در جامعه دارد و می‌بایست محترم شمرده شود.
وقتی یک انسان آزاده براساس تکلیف و وطیفه دینی و حقوقی و با بصریت و علم و آگاهی و برای رشد و تعالی بشر و نجات بشریت آن روز از دست حاکمان ظلم و جور و اصلاح مسیر اسلام که به شدت دچار انحراف شده بود دست به قیام اصلاح طلبانه می‌زند در واقع این شخص بزرگترین خدمت را به حقوق بشر انحام داده است و در واقع امام حسین و یاران باوفایشان دست به یک اقدام حقوقی برای حفظ حقوق بشر زده‌اند.
امروز مدعیان حقوق بشر غربی نه تنها اقدامی برای حفظ حقوق بشر نمی‌کنند بلکه خود تهدیدی برای بشریت هستند که توضیحات بیشتر در این مقال نمی‌گنجد.
در طول تاریخ قیام‌های زیادی با رهبری شخصیت‌های آزاده مسلمان و غیر مسلمان برای حفظ حقوق بشر شکل گرفت که با تاسی از قیام امام حسین (ع) بوده است.
نهضت امام حسین (ع) از نظر چند تن شخصیت‌ها
مهاتما گاندی:
من زندگی امام حسین (ع) آن شهید بزرگ اسلام را به دقت خوانده‌ام و توجه کافی به صفحات کربلا نموده‌ام و بر من روشن است که اگر هندوستان بخواهد یک کشور پیروز گردد، بایستی از سرمشق امام حسین(ع ) پیروی کند.
محمدعلی جناح درباره امام حسین (ع) سخن می‌گوید:
هیچ نمونه‌ای از شجاعت، بهتر از آنکه امام حسین (ع) از لحاظ فداکاری و تهور نشان داد در عالم پیدا نمی‌شود؛ به عقیده من تمام مسلمین باید از سرمشق این شهیدی که خود را در سرزمین عراق قربان کرد، پیروی نمایند.
پورشو تامداس توندون امام حسین(ع) را می‌ستاید:
شهادت امام حسین (ع) از همان زمان که طفلی بیش نبودم در من تأثیر عمیق و حزن‌آوری می‌بخشید. من اهمیت برپا داشتن این خاطره بزرگ تاریخی را می‌دانم. این فداکاری‌های عالم از قبیل شهادت امام حسین (ع) سطح بشریت را ارتقاء بخشیده است و خاطره آن شایسته است همیشه بماند و یادآوری شود.
اثر نهضت امام حسین (ع) از نظر گیبون مورخ مشهور:
در طی قرون آینده بشریت و در سرزمین‌های مختلف شرح صحنه حزن آور مرگ امام حسین (ع) موجب بیداری قلب خونسرد‌ترین قارئین خواهد شد.
چارلز دیکنز درباره نهضت امام حسین (ع) اینگونه می‌گوید:
اگر منظور امام حسین جنگ در راه خواسته‌های دنیائی خود بود، من نمی‌فهمم چرا خواهران و زنان و اطفالش به همراه او بودند، پس عقل چنین حکم می‌نماید که او فقط به خاطر اسلام فداکاری خویش را انجام داد.
امام حسین (ع) از نظر توماس کارلایل:
بهترین درسی که از تراژدی کربلا می‌گیریم، این است که امام حسین و یارانش ایمان استوار به خدا داشتند؛ آنها با عمل خود روشن کردند که تفوق عددی در جایی که حق با باطل روبه رو می‌شود، اهمیت ندارد و پیروزی امام حسین با وجود اقلیتی که داشت باعث شگفتی من است.
سخنان پروفسور ادوارد براون درباره حادثه طف:
آیا اقلیتی پیدا می‌شود که وقتی درباره کربلا سخن می‌شنود، آغشته با حزن و الم نگردد؟! حتی غیرمسلمانان نیز نمی‌توانند پاکی روحی را که این جنگ اسلامی در تحت لوای آن انجام گرفت، انکار کنند.
ثبت دیدگاه