با این حال، افزایش قیمت کود در طول رکود بزرگ پس از کاهش سه ماهه تقاضا برای کود، به دلیل کاهش میزان ارزش و حجم تجارت جهانی کشاورزی به‌همراه کند شدن رشد اقتصادی و قیمت پایین کالاها، کوتاه‌مدت بود. در روزگار فعلی نیز مانند دوره رکود بزرگ، مسائل مشابه باعث افزایش قیمت کود در سال ۲۰۲۲ شد. اگرچه علیرغم اینکه برخی از کشورها از سال ۲۰۰۷ مصرف کود خود را کاهش داده‌اند، اما تقاضای جهانی کود همچنان قوی است و بسیاری از کشورها به افزایش مصرف مواد مغذی خاک جهت تولید محصول خود ادامه داده‌اند. جالب‌تر آنکه اگرچه سهم ایالات متحده از تقاضای جهانی کود از سال ۲۰۰۷ از ۲۰ درصد به ۱۰ درصد کاهش یافته است، اما بسیاری از بازارهای نوظهور، استفاده از کودهای شیمیایی را طی ۱۵ سال اخیر افزایش داده‌اند.
بی‌تردید، رخداد افزایش قیمت گاز طبیعی در اواسط سال ۲۰۲۱، به ویژه در اروپا، منجر به کاهش تولید آمونیاک (به‌عنوان یک ورودی کلیدی تولید کود نیتروژن پایه) شد. افزایش قیمت زغال سنگ در چین منجر به جیره‌بندی مصرف برق شد و باعث شد برخی از کارخانه‌های بزرگ تولیدی، تولید کود را کاهش دهند. این امر منجر به اعمال سهمیه‌بندی بر صادرات کودهای شیمیایی، به ویژه فسفات، تا ژوئن ۲۰۲۲ توسط چین شد که دلیل آن نیاز به اطمینان از دسترسی داخلی و امنیت غذایی بود. تعلیق صادرات کود توسط حزب کمونیست چین به طور قابل توجهی عرضه جهانی را کاهش داد. در این میان عوامل متعددی اختلالات زنجیره تأمین موجود ناشی از تأثیر پاندمی COVID-19 را بدتر کرده است. این عوامل شامل محدودیت‌های صادراتی اعمال شده توسط روسیه و چین، به علاوه تحریم‌های بین‌المللی علیه بلاروس و روسیه و مشکلات لجستیکی، بیمه‌ای و بانکی است. روسیه و متحدش بلاروس، هر دو تأمین‌کننده عمده کود در بازارهای جهانی هستند. اما اخیراً بسیاری از کشورها محدودیت‌هایی را برای واردات روسیه اعمال کرده‌اند. در پاسخ، روسیه نیز محدودیت‌های اولیه‌ای را بر صادرات کودهای نیتروژن و نیتروژن‌دار ترکیبی و پیچیده تا ژوئن ۲۰۲۲ اعمال کرد. از ۲۳ مه ۲۰۲۲، دولت روسیه سهمیه‌های شش ماهه فعلی برخی از کودهای صادراتی را افزایش داد. به این ترتیب توسعه کودهای نیتروژن با ۲۳۱ هزار تن به ۵.۷ میلیون تن و گسترش کودهای پیچیده یا مرکب نیتروژن دار با ۴۶۶ هزار تن به ۵.۶ میلیون تن رسید. اما سئوال اصلی این است که چشم‌انداز تأمین کود چه تغییراتی را با خود به همراه دارد؟
در مجموع، چین، روسیه، ایالات متحده، هند و کانادا بیش از ۶۰ درصد از مواد مغذی کودی جهان را تولید می‌کنند. روسیه و ایالات متحده هر کدام کمتر از ۱۰ درصد کودهای جهانی را تولید می‌کنند، در حالی که چین تقریباً ۲۵ درصد را تولید می‌کند. درجه غلظت در تولید با اجزای مجزای مجموعه NPK افزایش می‌یابد و تقریباً ده کشور به ترتیب ۷۱، ۸۶ و ۹۵ درصد از کودهای N، Pو K را تولید می‌کنند. کودهای نیتروژن عمدتاً از نیتروژن موجود در هوا ساخته می‌شوند و توسط فرآیند” Haber-Bosch” تولید می‌شوند. فرآیند هابر-بوش، روش اصلی صنعتی برای تولید آمونیاک است که نیتروژن هوا را با هیدروژن در فشارها و دماهای بسیار بالا ترکیب می‌کند. این فرآیند به گاز طبیعی زیادی نیاز دارد و با توجه به در دسترس بودن و قیمت گاز طبیعی، بسیاری از کشورها در توانایی خود برای مشارکت در چنین تولید گسترده‌ای محدود هستند. فسفر و پتاسیم از معادن معدنی هستند. چنین ذخایری در بسیاری از کشورها در دسترس نیست. چین بیش از یک سوم فسفر جهان را تولید می‌کند و پس از آن آمریکا، هند، مراکش و روسیه به ترتیب در رتبه‌های بعدی قرار دارند. در مجموع، این پنج کشور بیش از سه چهارم عرضه جهانی فسفر را تولید می‌کنند. تولید پتاسیم بیشترین تمرکز را دارد. دو سوم کل ذخایر پتاسیم تنها توسط سه کشور کانادا، روسیه و بلاروس تأمین می‌شود. کانادا تقریباً یک سوم از عرضه جهانی پتاسیم را تولید می‌کند، در حالی که روسیه و بلاروس مجموعاً یک سوم دیگر را تولید می‌کنند. از آنجایی که برای تولید محصولات زراعی از این سه کود کلان به صورت ترکیبی استفاده می‌شود، تقریباً هر کشوری متکی است که کودهای خود را از معدود کشورهای دارای کود در دسترس تهیه کند. اما، اگرچه تولید کود بسیار متمرکز است، استفاده از کود توسط ترکیبات موجود در خاک و محصول تولید شده تعیین می‌شود. در نتیجه، استفاده از کود به طور گسترده در سطح کشورهای مختلف جهان توزیع شده است. بگونه‌ای که برخی از کشورها در مقایسه با کشورهای دیگر مصرف‌کننده سنگین و رکورددار مصرف کودهای شیمیایی به ازای هر هکتار هستند.
بر اساس داده‌های میانگین ۳ ساله (۲۰۱۷-۲۰۱۹) از انجمن بین‌المللی کود (IFA)، چین با استفاده از تقریباً یک چهارم منابع جهانی کود، بزرگترین مصرف‌کننده کود است. هند، یکی دیگر از تولیدکنندگان بزرگ کود و دومین مصرف‌کننده بزرگ کود است. بیشتر مصرف هند توسط اعطای یارانه‌های سنگین دولت هند به کودهای مصرفی زارعین هندی تأمین می‌شود. ایالات متحده تقریباً ۱۰ درصد از مصرف جهانی کود را به خود اختصاص می‌دهد که بیشتر آن در تولید غلات و دانه‌های روغنی استفاده می‌شود. ناگفته نماند که استفاده از کود در یک کشور تحت تأثیر عوامل زیادی است، که از جمله، با نوع محصول، قیمت کود، در دسترس بودن و نرخ پذیرش کود همبستگی نزدیکی دارد. چین با مصرف بیش از ۳۴۰ کیلوگرم کود در هر هکتار بزرگترین مصرف‌کننده کود است. برزیل دومین مصرف کننده بزرگ است که ۲۴۶ کیلوگرم در هکتار مصرف می کند که تقریباً دو برابر مصرف ایالات متحده است.کشورهای جنوب صحرای آفریقا (SSA) با مصرف کمتر از ۲۰ کیلوگرم در هکتار، کوچکترین مصرف‌کننده کود باقی مانده‌اند.
نکته دیگر آنکه مصرف کود نه تنها بر اساس موقعیت اقتصادی یک کشور و نوع محصول، بلکه بر اساس روش مصرف نیز متفاوت است. بیشتر کاربرد مستقیم آمونیاک در آمریکای شمالی اتفاق می‌افتد. چهارده درصد از کل مصرف کودهای ایالات متحده به صورت آمونیاک مستقیم است که تقریباً یک چهارم کل مصرف کودهای نیتروژنی را تشکیل می‌دهد. مکزیک و کانادا به ترتیب ۱۱ و ۱۰ درصد از کودهای خود را به عنوان آمونیاک مستقیم مصرف می‌کنند. آمونیاک به ترتیب ۱۷ و ۱۶ درصد نیتروژن مصرفی مکزیک و کانادا را تشکیل می‌دهد. آمونیاک معمولاً در مرحله قبل از کاشت دانه استفاده می‌شود. سه کشور برزیل، آرژانتین و چین هنوز راهکار کاربرد مستقیم آمونیاک را اتخاذ نکرده‌اند و استفاده استرالیا نیز از آمونیاک مستقیم ناچیز است. چین همچنان مصرف‌کننده سنگین کودهای مخلوط است و تقریباً نیمی از کود خود را در ترکیباتی از نیتروژن مصرف می‌کند. صادرکنندگان اصلی کود در امتداد خط تولیدکنندگان با میزان تولید بالا قرار دارند . شاید به همین دلیل بخش کود در برابر اختلالات متنوع آسیب‌پذیر است، زیرا صادرکنندگان کمی در این بازار وجود دارند. پنج کشور روسیه، کانادا، اتحادیه اروپا، چین و بلاروس بیش از ۶۰ درصد از کل کودهای شیمیایی جهان را صادر می‌کنند. به عبارت دیگر پنج کشور اتحادیه اروپا، چین، روسیه، قطر و عربستان سعودی تقریباً ۶۰ درصد کودهای نیتروژن جهان را صادر می‌کنند.
از سوی دیگر پنج کشور چین، روسیه، اتحادیه اروپا، مراکش و ایالات متحده بیش از ۷۵ درصد کودهای فسفر جهان را صادر می‌کنند و در نهایت پنج کشور کانادا، روسیه، بلاروس، مراکش و ایالات متحده بیش از ۹۰ درصد کودهای پتاسیم جهان را صادر می‌کنند. جالب‌تر اینکه روسیه و بلاروس تقریباً ۲۵ درصد از سهم بازار جهانی صادرات همه کودهای ترکیب شده را در اختیار دارند، آنها بیش از نیمی از صادرات جهانی پتاسیم را تأمین می‌کنند، محصولی حیاتی که تعداد کمی از کشورهای دیگر در اختیار دارند و اکثر کشورها برای تولید کودهای شیمیایی به آن متکی هستند. با این حال، کانادا بزرگترین صادرکننده کودهای پتاسیم است که تقریباً ۳۵ درصد از کل صادرات را به خود اختصاص داده است. اختلال در هر یک از این صادرکنندگان عمده ممکن است باعث کمبود قابل توجه کود و افزایش قیمت جهانی کود شود. واردات کود معمولاً توسط وسعت پهنه محصولات تولیدی یک کشور و نوع محصولات تولید شده تعیین می‌شود. از سویی امکانات مخلوط کردن کود توسط یک کشور بر واردات آن تأثیر می‌گذارد، زیرا برای تولید کودهای مخلوط به نیتروژن، فسفر و پتاسیم نیاز دارد. مناطق بزرگ تولید محصولات کشاورزی – مانند برزیل، کانادا و مکزیک – به شدت به کودهای وارداتی وابسته هستند. برزیل، کانادا و مکزیک هر کدام بیش از ۶۰ درصد کود خود را وارد می‌کنند. ایالات متحده با وجود تولید مقدار قابل توجهی کودهای نیتروژن‌دار و فسفاته، نزدیک به ۲۰ درصد از کل کود خود را وارد می‌کند. بیشتر واردات این کشور کودهای مبتنی بر پتاسیم است، اما نیتروژن و فسفر نیز وارد می‌کند. برخی از این واردات احتمالاً توسط تأسیسات و کارخانجات تولیدی – ترکیبی برای تولید کودهای مرکب استفاده می‌شود که برخی از آنها با پردازش بیشتر مجدداً صادر می‌شوند. به جز کشورهای فوق‌الذکر، بقیه جهان تقریباً ۲۵ درصد کود خود را وارد می‌کنند. البته پیداست که حجم نسبتاً کم واردات احتمالاً ناشی از دو عامل است. اولاً، بیشتر کشورهایی که در رده «بقیه کشورهای جهان» قرار دارند، میزان مصرف کود پایینی دارند. در مقایسه، بر اساس هر هکتار، کشورهای جنوب صحرای آفریقا (SSA) از ۷ درصد کود مورد استفاده ایالات متحده و ۵ درصد از کود مورد استفاده در چین استفاده می‌کنند. دوم، قطر، عربستان سعودی و ایران در رتبه‌بندی ده تولیدکننده برتر نیتروژن جهانی هستند، در حالی که مراکش یکی از تولیدکنندگان پیشرو فسفر است. روسیه و بلاروس نقش مهمی در بازار جهانی کود دارند و نزدیک به ۲۰ درصد از صادرات جهانی را تشکیل می‌دهند. مکزیک و برزیل بیش از ۲۵ درصد واردات خود را از روسیه و بلاروس دریافت می‌کنند که وابستگی قابل توجهی است. ایالات متحده ۱۴ درصد از کودهای وارداتی خود را از روسیه و ۳ درصد از بلاروس خریداری می‌کند. از آنجایی که روسیه و بلاروس دو تأمین‌کننده محدود کودهای مبتنی بر پتاسیم هستند، تحریم‌های اقتصادی روسیه و تحریم‌های مستقیم پتاس بلاروس بر عرضه جهانی پتاس تأثیر منفی گذارده است.
درگیری ژئوپلیتیکی بین روسیه و اوکراین بر عرضه جهانی کود و مواد غذایی تأثیر می‌گذارد به طوری که روسیه در ابتدا تا ژوئن ۲۰۲۲ محدودیت‌هایی بر صادرات کود نیتروژن، فسفات و پتاس اعمال کرد و تقریباً ۱۵ درصد از عرضه جهانی را حذف کرد. اگرچه این محدودیت‌ها اعلام شد، اما اعمال واقعی این محدودیت‌ها نامشخص است، زیرا روسیه انتشار داده‌های تجاری را متوقف کرده است. بر اساس گزارش” Trade Data Monitor” از ژانویه ۲۰۲۲ هیچ سابقه‌ای از صادرات کود از روسیه وجود ندارد. با این حال، بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده و برزیل، واردات کود از روسیه تا آوریل ۲۰۲۲ را گزارش کرده‌اند. عدم اطمینان در مورد عرضه کود روسیه احتمالاً باعث خواهد شد قیمت‌ها تا پایان جنگ روسیه و اوکراین بالا بماند زیرا افزایش تولید کود در صورت وجود ذخایر لازم به طور متوسط بین سه تا پنج سال طول می‌کشد. با این حال، ذخایر فسفات و پتاس در چندین کشور محدود است. برخی از کشورها به عنوان بخشی از تحریم‌های خود علیه روسیه محدودیت‌هایی برای واردات اعمال کرده‌اند. در ۸ آوریل، اتحادیه اروپا سهمیه‌هایی را برای واردات برخی کودهای شیمیایی به عنوان بخشی از بسته تحریم‌ها اعمال کرد. این تحریم‌ها از ژوئیه ۲۰۲۲ اجرایی شده‌اند و فشار بر بازار جهانی کود را حفظ کرده و افزایش می‌دهند. ایالات متحده همچنین محدودیت‌هایی را بر روسیه اعمال کرده است و دسترسی به قطعات خط لوله و سایر نهاده‌هایی را که ممکن است در فرآیند تولید کود آنها حیاتی باشد را محدود کرده است. با این حال، اگرچه اتحادیه اروپا و ایالات متحده برخی از تحریم‌ها را بر روی کودهای بلاروس اعمال می‌کنند، ایالات متحده هیچ تحریم مستقیمی برای کودهای روسیه ندارد یا اصولاً باید گفت که گزینه بدیل یا جانشینی وجود ندارد.
از سوی دیگر جنگ روسیه و اوکراین منجر به توقف تولید کود در اوکراین شده است. اگرچه اوکراین یک تولیدکننده نسبتاً کوچک کود است، اما طبق گزارش انجمن بین‌المللی کود، این کشور ۱.۵۸ میلیون تن کود در سال ۲۰۱۹ تولید کرد و بیش از ۷۵ درصد از نیتروژن مصرف داخلی خود را تأمین نمود. علاوه بر این، در سال ۲۰۲۱، معادل ۶۵ درصد از کودهای وارداتی اوکراین از روسیه و بلاروس وارد شده است. اگرچه کشاورزان اوکراینی در سال ۲۰۲۲ به کاشت محصولات خود ادامه دادند، اما عمده کودهای موجود آنها عمدتاً در سال ۲۰۲۱ خریداری شد. با توجه به موقعیت اوکراین به عنوان صادرکننده عمده غلات و دانه‌های روغنی، کمبود کود می‌تواند تولید اوکراین را بیشتر کاهش دهد که بر امنیت غذایی جهانی تأثیر می‌گذارد. اما پیامدهای افزایش قیمت کود برای جهان چه تبعاتی بدنبال دارد؟
در آستانه سال ۲۰۲۳ افزایش قیمت کود، تولیدکنندگان آمریکایی و سایر کشورها را تحت فشار قرار داده است. در حالی که ایالات متحده مقدار قابل توجهی نیتروژن و فسفر تولید می‌کند، مقدار قابل توجهی کود به ویژه کود پتاسیم وارد می‌کند. با این حال، کمبود جهانی کود احتمالاً قیمت کود را در ایالات متحده بالا نگه می‌دارد. اگرچه قیمت کود از سال ۲۰۲۱ شروع به افزایش کرد، اما بسیاری از تولیدکنندگان آمریکایی توانستند از افزایش قیمت کود جلوگیری کنند، زیرا کودهای مورد استفاده برای فصل کاشت امسال در سال ۲۰۲۱ خریداری شدند. کود آنها سر به سر با سطح زیر کشت محصول مخلوط می‌شود و هزینه‌های کود آنها را به حداقل می‌رساند. برخی از تولیدکنندگان ممکن است کشت سویای خود را از منظر سطح زیرکشت افزایش داده باشند زیرا سویا به کود کمتری نیاز دارد. این به دلیل آن است که سویا دارای قابلیت تثبیت نیتروژن طبیعی است. اما این تصمیم سطح زیرکشت لازم برای کاشت ذرت و سایر غلات را قطعاً کاهش می‌دهد. کود نیتروژن بیشتر از سایر محصولات ردیفی برای ذرت و سایر غلات استفاده می‌شود. در پاسخ به هزینه‌های بالای نهاده‌ها، برخی از تولیدکنندگان ممکن است کاهش کلی سطح زیرکشت را انتخاب کرده باشند. در حالی که دیگران حفظ سطح زیر کشت را انتخاب کردند، اما ترکیب محصول را تغییر دادند یا شاید سایر روش‌ها را اصلاح کردند. اما هنوز باید عنوان نمود که با توجه به قیمت‌های نسبتاً بالای فعلی کالاهای اساسی – ذرت، گندم و سویا – با وجود قیمت‌های بالای نهاده‌ها (کود) حاشیه سود معقولی امکان‌پذیر است. از سویی تولیدکنندگان در کشورهای دیگر با تصمیمات مشابهی مانند ایالات متحده روبرو هستند. مثلاً برزیل در حال حاضر کاهش ۱۵ درصدی نسبت به سال گذشته را در واردات سه ماهه اول ۲۰۲۲ تجربه کرده است. این می‌تواند بر تولید دومین محصول ذرت برای سال ۲۰۲۲ تأثیر منفی بگذارد. کشورهای آفریقایی در حال حاضر میزان مصرف کود بسیار پایینی دارند و کاهش بیشتر این نرخ‌ها می‌تواند بر عملکرد محصولات تأثیر منفی بگذارد و امنیت غذایی برخی از جمعیت‌های آسیب‌پذیر جهان را تهدید کند.
چشم‌انداز جهانی برای سال ۲۰۲۳ ممکن است وخیم‌تر باشد. از آنجایی که جنگ روسیه و اوکراین ادامه دارد و عرضه کود همچنان محدود است، قیمت‌های بالا احتمالاً تأثیر عمیق‌تری بر تصمیمات کاشت در سال ۲۰۲۳ خواهد داشت. تولیدکنندگان در ایالات متحده ممکن است بتوانند تولید خود را افزایش دهند، علیرغم اینکه قیمت کالاها همچنان بالاست، اما باید با قیمت‌های بالای ورودی برخی از کالاها نیز دست و پنجه نرم کنند. در این میان فقط گزارش جدید رابوبانک نشان می‌دهد: مصرف کود ممکن است در برخی از مناطق جهان در سال ۲۰۲۳ بهبود یابد زیرا قیمت‌ها کاهش می‌یابد چون ممکن است که قیمت کالاها در سطوح بالای تاریخی خود قرار گیرند که بنظر نامحتمل نیست. هنگامی که ژئوپلیتیک با بازارهای کود مواجه می شود، همه چیز برای کودها ناهموار می‌شود. این دقیقاً همان چیزی است که در دو سال گذشته اتفاق افتاده است و تنش‌ها پس از حمله به اوکراین به اوج خود رسیده است. شاید تحلیلگران ارشد نهاده‌های کشاورزی در رابوبانک، فکر می‌کنند که برای سال ۲۰۲۳، باید انتظار داشت تا اوضاع تا حدودی حل و فصل شود.
اما آنچه بدیهی است؛ آن است که بازار کودهای مبتنی بر نیتروژن به دلیل ارتباط ذاتی آن با بازارهای نفت و گاز طبیعی، بی‌ثبات‌ترین بازار در بین همه کودها است. بنابراین، با نوسانات بیشتر این کالاها، انتظار می‌رود که قیمت اوره و آمونیاک با جزر و مد و نوسانات فصلی پیش برود. از طرفی، چون نوسانات سالانه قیمت اوره در سال ۲۰۲۲ تا اواسط اکتبر بالای ۶۰ درصد بود، سه برابر بیشتر از میانگین پنج ساله گذشته که رقم قابل توجهی است. بنابراین تا زمانی که بحران گاز طبیعی در اروپا ادامه داشته باشد، نوسانات در بازار کودهای مبتنی بر نیتروژن ادامه خواهد داشت و هفته‌ها تقاضای قوی‌تر باعث افزایش قیمت‌ها و هفته‌های ضعیف‌تر باعث کاهش قیمت‌ها می‌شود. اما در شروع سال ۲۰۲۳ قیمت کودهای فسفات در حال کاهش است، زیرا تقاضا به دلیل قیمت‌های بالای مشاهده شده در سال ۲۰۲۲ از بین رفت یا بسیار کاهش داشت. با این حال، هزینه‌های تولید بالا باید از کاهش شدید قیمت‌ها جلوگیری کند. در سال ۲۰۲۳ لجستیک همچنان یک خطر باقی می‌ماند، همان‌طور که آب و هوای نامطلوب بر پنجره‌های برنامه تولید و صادرات جهانی کود تأثیر می‌گذارد. متأسفانه جهش در بازار پتاس نیز در سال گذشته باعث کاهش شدید تقاضا شد. اما اکنون، قیمت‌ها برای به دست آوردن مجدد این تقاضا، کاهش می‌یابد و ادامه صادرات از بلاروس و روسیه منجر به تنظیم مجدد عرضه جهانی شده و قیمت‌ها را بیشتر تحت فشار قرار می‌دهد. همچنین نباید از یاد برد که قیمت‌های بالای کالاهای اساسی در دو سال گذشته و تولید با بازدهی نسبتاً مطلوب به کشاورزان موقعیت سرمایه در گردش قوی داده است و این به معنی آن است که اگرچه حاشیه سود تولیدکنندگان در فصل زراعی ۲۰۲۳ کمتر از دو سال گذشته خواهد بود، اما حاشیه‌ها همچنان مثبت خواهند بود.
به یقیین، قیمت‌های بالای کود، تولیدکنندگان کود در سراسر جهان را سوق می‌دهد تا تولید را در کارخانه‌های موجود افزایش و سرمایه‌گذاری در ظرفیت‌های جدید را ارتقا بخشند که تأثیر کاهشی بر قیمت‌ها دارد. با این حال، این احتمال وجود دارد که بخشی از شکاف عرضه در سال ۲۰۲۳ باقی بماند. از سویی ژئوپلیتیک عامل مهمی در چگونگی تحول بازار در سال ۲۰۲۳ است، زیرا تحریم‌های اروپا بر صادرات روسیه و بلاروس به ویژه تأثیرگذار است. هم تنش‌زدایی از جنگ در اوکراین و هم فشار جهانی برای کاهش محدودیت‌ها در جریان تجارت کود به خاطر امنیت غذایی می‌تواند منجر به کاهش تحریم‌ها شود. به عنوان مثال، این امر می‌تواند منجر به بازگشایی خط لوله آمونیاک” Tolyatti-Odessa “(بازده: ۲.۵ میلیون تن، ۱.۵ درصد تولید جهانی) و انتشار محموله‌های کود گیر افتاده در بنادر اروپا شود. به نظر می‌رسد، تأثیر افزایش قیمت کود بر عملکرد محصولات در سال ۲۰۲۲ ملایم بوده است، زیرا بسیاری از کشاورزان کود را پیش از فصل خریداری می‌کنند و مقرون به صرفه بودن قیمت‌ها در ابتدای سال ۲۰۲۲ به دلیل قیمت‌های بالای کالاها هنوز کاملاً مطلوب بود. اما در طول سال ۲۰۲۲ واردات کود در بازارهای عمده‌ای مانند هند و برزیل به کمتر از سطح سال قبل کاهش یافت. مسئله تأثیر بر عملکرد می‌تواند در سال ۲۰۲۳ بیشتر شود، به ویژه در کشورهای آفریقایی و آسیایی که در آن کشاورزان به طور کلی ابزار کمتری برای سازگاری و دریافت حمایت کمتر دولتی در مقایسه با همتایان خود در اروپا، ایالات متحده و چین دارند.
با این حال، این روند به دو دلیل احتمالاً تدریجی است چون اولاً، در حالی که مصرف کمتر کودهای نیتروژن‌دار مستقیماً بر عملکرد تأثیر می‌گذارد، کاهش استفاده از فسفات و پتاس قبل از شروع آن تأخیر بیشتری دارد. پس تاجران و تولیدکنندگان مواد غذایی کشاورزان می‌توانند روی کاربرد دقیق‌تر کودهای (مایع) سرمایه‌گذاری کنند، استفاده از کودهای آلی (مانند بیوچار) را افزایش دهند یا به سمت محصولاتی بروند که به کود کمتری نیاز دارند (مانند حبوبات یا کاساوا). اما همه این‌ها معایب و محدودیت‌های خود را دارند. برای مثال، تغییر به یک محصول متفاوت در الگوی کشت، برای موفقیت نیاز به دانش خاصی دارد و به طور کلی تطبیق اثربخشی کودها با الگوهای کشت جدید، مثل همیشه دشوار خواهد بود.
