نقش اساسی جنگلهای مانگرو در تداوم چرخه حیات آبزیان
به گزارش داغ (دیدهبان امنیت غذایی)، رئیس سازمان شیلات ایران در این پیام گفت: جنگلهای مانگرو با مساحتی بیش از ۱۶ میلیون هکتار در ۱۲۴ کشور پراکنده هستند، اگر خدمات اکوسیستمی این جنگلها مانند خدمات حفاظتی، محیطی و زیستگاهی را مرور کنیم، در مییابیم که این جنگلها از پر تولیدترین اکوسیستمها هستند.
خدماتی مانند جذب مواد زاید، ترسیب کربن و تأثیر آن برکیفیت آب و هوا و تغییرات اقلیمی، غنای آبهای ساحلی، تقویت شبکه غذایی، ایجاد محیط مناسب برای تولید مثل ماهیها و دیگر جانوران، حفاظت خطوط ساحلی در مقابل طوفان و سیل از مهمترین این کارکردها هستند.
در ادامه این پیام آمده است: جنگلهای مانگرو در ایران در ۲۱ رویشگاه ، ۱۰ شهرستان و سه استان بوشهر، هرمزگان و سیستان و بلوچستان پراکنده شدهاند که این رویشگاهها عموماً از زیستگاههای نادر آبی و مناطق حفاظتشده به حساب میآیند، زیرا پناهگاهی برای انواع آبزیان و زیستگاه تولید مثلی و یا نوزاد گاهی آبزیان هستند و در تداوم چرخه حیات انواع مختلفی از آبزیان ایفای نقش میکنند، لذا از نظر شیلاتی بسیار حائز اهمیت هستند.
این پیام میافزاید: بر خلاف آنچه که در برخی دیگر از کشورها رخ داده است، خوشبختانه فعالیتهای شیلاتی کمترین آثار منفی را بر جنگلهای مانگرو داشته است و حتی در برخی مناطق با توسعه فعالیتهای آبزیپروری، توسعه وسعت مانگروها نیز دیده شده است.
جنگلهای حرا باهوکلات از جمله این مناطق است که علیرغم دست بردن جوامع محلی برای چرای دام و قطع درختان، تحت تأثیر پساب مزارع میگو با افزایش وسعت این جنگلها مواجه هستیم. همچنین کاشت نهال مانگرو در مجتمعهای پرورش میگو از دیگر فعالیتهایی بوده است که در سالهای گذشته فرصتی را برای توسعه این جنگلها فراهم کرد و امیدواریم که در طرح کاشت یک میلیارد درخت نیز ما بتوانیم سهمی را برای کاشت درختان حرا در مجتمعهای آبزیپروری در نظر بگیریم و برای این کار اعلام آمادگی کردهایم.
در ادامه این پیام آمده است: از آنجا که حفاظت و مدیریت مانگروها بر طبق قوانین به دو سازمان حفاظت محیط زیست و سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری سپرده شده است، سازمان شیلات به طور مستقیم در این خصوص وظیفهای ندارد اما به دلیل نقش این اکوسیستم بر ذخایر آبزیان، خود را مسئول میدانیم. امیداست این نشست علمی در کنار پرداختن به کارکردهای این اکوسیستم راههای مدیریت و بهرهبرداری پایدار از این اکوسیستمها را ارایه دهد و نقش هر یک از دستگاههای اجرایی را تبیین کند.