توسعه پایدار با مجموعه‌ای از شاخص‌های اجتماعی و اقتصادی سنجیده می‌شود که از جمله مهم‌ترین آن‌ها وضعیت غذا و تغذیه جامعه است، به طوری که در همه تعریف‌های توسعه پایدار، امنیت غذایی یکی از ابعاد اصلی به شمار می‌رود. همچنین امنیت غذایی یکی از وجوه مهم امنیت ملی است و با توجه به این که بخش زیادی از مواد پروتئینی مورد نیاز جامعه از طریق دام و طیور تأمین می‌شود، لازم است حمایت‌های استراتژیک از آن انجام شود، زیرا افزایش تقاضا برای محصولات دامپروری و کمبودهای موجود در کشور، سیاست‌های افزایش جمعیت، لزوم وجود سرمایه‌گذاری‌های قابل توجه در دامداری‌های صنعتی و امکان ایجاد ظرفیت‌های جدید و وجود دام‌های مقاوم و متناسب با اقلیم را ضرورت بخشیده است.
بخش دام و طیور از استراتژیک‌ترین صنایع کشور است؛ زیرا علاوه بر تأمین بخش عمده پروتئین حیوانی مصرفی کشور، در اشتغال و بویژه در روستاها اهمیت فراوانی دارد، از این رو توجه به رفع موانع تولید این صنعت، کمک شایانی به امنیت غذایی کشور و اشتغال مناطق کمتر برخوردار می‌کند.
از آنجایی که نهاده‌های این صنعت تأثیر مستقیمی بر قیمت تمام شده دارند، به دنبال نوسان تولید و تأمین نهاده‌ها با ایجاد زنجیره‌های تولید، شاهد تأثیر مستقیم بر قیمت محصولات پروتئینی خواهیم بود.
از طریق زنجیره‌های ارزش می‌توان ردیابی کرد که در کدام مرغداری و دامداری تولید و در کدام کشتارگاه ذبح انجام شده است. در همین راستا سازمان دامپزشکی کشور متولی سلامت و بهداشت مواد پروتئینی است و بر صادرات و واردات اقلام پروتئینی نظارت بهداشتی دارد. تکمیل زنجیره‌های تولید داخلی در این بخش باعث مدیریت یکپارچه از مزرعه تا سفره، ایجاد ارزش افزوده، رونق تولید و ثبات بازار می‌شوند و حلقه‌های مستحکمی که با پیوند یافتن، صنعت دام و طیور را در مسیر جدیدی قرار می‌دهند.
در پایان اشاره به این نکته حائز اهمیت است که کاهش هزینه‌های واسطه‌ای، پایین آوردن ریسک سرمایه‌گذاری، برنامه‌ریزی برای عرضه و بازاریابی، افزایش قدرت رقابت و کیفیت محصول، بهبود شاخص‌های اقتصادی تولید نظیر درصد تلفات و ضریب تبدیل، از مزایای ایجاد زنجیره تولید است. در این راستا وزرات جهاد کشاورزی و معاونت‌های مربوطه با هموار کردن این مسیر و حمایت‌های ویژه، نقش مؤثری داشته و در آینده هم خواهند داشت.
